ในอดีตกาลนานมาแล้ว หรือตั้งแต่จุดเริ่มต้น มีวิญญาณดวงหนึ่งของนูกูโนนู นามว่าเฮมัวนาแล้วต่อมาก็ถึงวันหนึ่งที่วิญญาณของฟากาวโฟ นามว่า เฟนู (Fenu) ขโมยน้ำจืดของนูกูโนนูไป เมื่อเฟนู ซึ่งเป็นวิญญาณของฟากาวโฟ กลับมา เฮมัวนาหยั่งรู้ด้วยพลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ของเธอ เธอรู้ว่า เฟนูขโมยน้ำจืดของนูกูโนนูไป ดังนั้นเธอจึงไปที่บ่อน้ำและเสกตัวเองให้กลายเป็นหิน เพื่อว่าเฟนูจะได้ไม่เห็นเธอ เมื่อเฟนูมาถึง ก็ไปหยิบเปลือกหอยเพื่อจะไปตักน้ำกินกลับไป ตอนที่เฟนูคลานไปที่บ่อน้ำ เธอมองไปรอบ ๆ อยู่ตลอดเพื่อดูว่าเฮมัวนาอยู่แถว ๆ นั้นหรือเปล่า เพราะเฟนูรู้ดีว่าเฮมัวนาเป็นวิญญาณที่ฉลาดและแข็งแรง เฟนูเกรงกลัวพลังอำนาจของเธอมาก แล้วเฟนูก็ลงลึกลงไปในบ่อน้ำ โค้งตัวลงเพื่อตักน้ำจืดขึ้นด้วยเปลือกหอย พรางมองไปรอบ ๆ ด้วย ทันใดนั้นเฮมัวนาก็ปรากฏกายขึ้นที่บ่อน้ำ พอดีในตอนที่เฟนูกำลังยืนขึ้นเพื่อรีบหนีไปพร้อมกับน้ำจืดของฟากาวโฟ เฮมัวนาก็กระโดดออกมาพร้อมกับตะโกนว่า “จับได้แล้ว เจ้าคนขี้ขโมย”

ในทันใดนั้นเอง การไล่ล่าอันเร้าใจก็เกิดขึ้น น้ำจากเปลือกหอยจึงค่อย ๆ ไหลลงไปบนเกาะเล็ก ๆ ทางใต้ เฟนูมาถึงที่มาตู อาเคีย และแปลกใจที่เห็นเฮมัวนาอยู่ที่นั่น เฮมัวนาเอื้อมมือไปปัดเปลือกหอยที่มีน้ำอยู่เต็มในมือของเฟนู ซึ่งทำให้น้ำหกหยดลงไปที่มาตู อาเคีย มากขึ้นกว่าเดิมอีก และนี่จึงเป็นที่มาของคำกล่าวที่ว่า ทำไมมาตู อาเคีย จึงมีบ่อน้ำ เฮมัวนาไล่ตามฟากาวโฟไปด้วยความเร็ว และขโมยต้นแพนดานัส (Pandanus) ไปปลูกในนูกูโนนู เรื่องเล่าเกี่ยวกับฟากาวโฟที่ได้รับพรอันประเสริฐด้วยการมีน้ำจืดที่เอามาจากนูกูนานู แต่นูกูโนนูก็มีบ่อน้ำ ที่เกิดจากการหยั่งรู้เหตุการณ์ในอนาคตของเฮเมานา เฮเมานานั่นเองที่ทำให้นูกูโนนูมีต้นแพนดานัสเจริญเติบโตอย่างงอกงาม